Zacząć łosprowiać… Kaj i jak? Łod plynckyrzy na szłapach? Łostało się zdjyęcie. Karlus z kwiotkiem w rzyci (blank gryfny, łoszpeta mo ruła) kipnął się na klin ciotki Anki, by lepij widzieć tyn bilderbuch, co mu pokazywała. A richtik kipnął sie, bo go fest bolały te blazy, co je skórzane zole żarły. Abo śmierć ciotki Rołzy, taki baby, co dawała bombony, a jak szkyrtła, myślołby kto drewniano szpetno kukła, co by niy pamiętoł, jak charlała… Po cimoku po pogrzebie ciotki Rołzy rzykołech choby gupi, dzierżyłech w łapach jej taszynlampa, jo sam godoł Pan Bóckowi, co dom mu ją nazod, jak niy byda już myśloł o umrzykach. O rzyć roztrzaść! Jo by tak chcioł pamiyntać, fto to był dlo mnie ciotka Rołza.
– Dominik Otkowicz abo Stefan Szymutko we: „Nagrobek ciotki Cili”
Takech sie spōmnioł przi rajzŏwaniu autokiym… Pamiyntom: chciołech, coby profesōr Szymutko kiedy to skōńczōł abo ino pokozoł co wiyncyj po ślōnsku. Pamiyntōm ônego „Szyma – Szymborska – Szymutko”, podeptane bryle i to, żech ani niy poszoł na pogrzyb.
Ni ma chopa. Je ino kōnsek ksiōnżki, kerej niy było. I niy bydzie.
Ôboczyłech niydŏwno „Szczynki 2”. Film sie fest zestarzŏł, niy ino skuli efektōw szpecjalnych, mody abo jakości. Znodech sam piykno scyna, kerom pomału bydzie trza tuplikować, jak dzisio, po jakimu kejś szofer musiŏł przōd kurblować, zaczym sztartnył auto. Film je z 1978 roku – 34 lata i wiela sie nŏm pomiyniło.
Janosch ôstoł ślōnskim klasykiym. Bezmała kŏżdy weluje „Cholōnka” do kanōnu gōrnoślōnskij literatury. Kej wto chce ôboczyć kōnsek tyjateru ô Ślōnzŏkach, abo cosik ô nŏs poczytać – naprzōd dostowo „Cholōnka”, bezma nojbardzi ślōnskigo. Pōł biedy, jak „Cholōnek” robi za Biblia Ślōnzokōw. Problym, jak je choby postkarta do cudzych, bo ôbrozek snij je doś ôszkliwy.
Blog ôd Rafała Szymy 