Trzi razy top trzi. Z tych ôśminŏstu szortōw, co ś nich je słōżōnŏ netflixowŏ seryjŏ, ôbrołech dziewiyńć takich, ô kierych chciołech cosik pedzieć.
Top 3
The Witness – skuli tyj animacyje. Zdŏ mi sie, co to je miszōng filmu a kryślyniŏ, ale efekt je niysamowity. Nojwiyncyj cyberpunkowe ś nich wszyskich, cudne, do ôbejrzyniŏ jeszcze rŏz i jeszcze rŏz. Ino niy przi dzieckach…
Beyound the Aquila Rift – je w tym kōnsku cosik klasycznego. I ta zorta sci-fi, z kosmoszifami, skokami bez kosmiczne wrota i trułami do hibernacyje. I ta fabuła, choby z antologije fantastycznych ôsprowek. Wszysko to już znōm, wszysko to już było – ale sam to je fajne, udane. Rŏdech to ôglōndoł.
Helping Hand – choby ôsprŏwka ze uniwersum Grawitacyje. Porzōndne low level hard sf. Pŏra minut, bez kiere poznowŏsz bohatyrka, mŏsz ô nia strach i kibicujesz jij, coby poradziyła przeżyć. Przajka ôdy mie.
Trzi fajne, bo ôsobiste
Ice Age – Mielimy w robocie lodōwka, a w nij termos z bigosym. I tak my go mieli dziyń, dwa, tydziyń, miesiōnc, rok. A potym my go ôtwarli… Tymu ta historyjŏ je mi blisko.
Shape-Shifters – Jak fto groł kiejś we Wilkołaka: Apokalipsa, to bydzie widzioł blank inkszy film. Lepszy, bo trza pedzieć, co za wiela sam niy ma. Grołech, widziołech, miołech szpas.
When the Yoghurt Took Over – Trza mieć zŏca do żywyj kultury bakteryjōw.
Bottom 3, abo te, kiere żech wyłōnczōł
Sucker of Souls – Ta kryska takŏ niy dō mie. I ta historyjŏ (podug tego, jak sie zapowiadała) – tyż niy za fest. Pierōn wiy – możno tam je taki twist, żech straciōł fabularnie nojlepszy film ze wszystkich ôśminŏstu.
Good Hunting – niy moja estetyka, niy moje klimaty. Jak ino żech uwidzioł, co to je, zarozki żech przeklikoł na nastympny.
Blindspot – i zaś – jakech ôbŏczył tako animacyjŏ, te wice, ta akcyjo – toch zaroz przeklikoł dalij. Ciekawe, co przy 8-10 minut dugich filmach niy ma żol przełōnczyć na nastympny, jak sie kiery niy widzi.
Przōnie, śmiyrć + roboty to niy ma rzecz, na kiero na zicher trza wejrzeć przed śmierciōm. Ale jak jeszcze sie niy bieresz na tamtyn świat, a rŏd byś kuknōł na co fajnego, to wiysz, jak znojś Netlix.
Skuli „Interstellar” spōmniołech sie ô „Grawitacyji” i ô tym, po jakimu we Hollywood scenarzysty niy śmiōm zabić bohatera. OK, we filmie Nolana to za fest niy szteruje, chociŏż rŏdszyj bych widzioł Coopera umrzić, jak wrōcić nazŏd – zdrowygo, piyknygo, choby ôd ōumy z byzuchu, a niy z placu, kaj fizyka ustŏwŏ fungować.
Blog ôd Rafała Szymy 