Czego żeście sie u mie bez tyn czas niy poczytali.
Pizło prawie rok, jak kludza se tyn blog. Na ta przileżytoś mōm do wŏs krōtko lista tekstōw, kere żech szykowoł, ale nigdy niy wciepoł na zajta.
5.
…gynał choby u Wellsa, kaj sie ludzkoś podzielyła na Elojów i Morloki. „Platforma” to je literatura elojsko
Ôd Huellebecqua sztartnyłech bloga. To, co żech poradziōł kejś ôpublikŏwać, to bōł ino mały kōnsek cŏłkigo eseju. Miołech jeszcze wynokwiać ô pornografije a eloizacyje Zachodu… Ino to bōło dŏwno tymu, wtynczos niy poradziłech z takim dugim tekstym. Mōj knefel „ślōnski/polski” we gowie jeszcze za fest niy fōngowoł, tōż pamiyntom, iże po cołkim tydniu zgrzitaniŏ zymbami dołżech sie pokōj.
4.
Szłoby cŏłki larmo wele Ślōnska rŏz-dwa zawrzić…
Moja ańfachowo, nale blank niymożliwŏ recepta, coby Polŏki miały pokōj ze Ślōnskiym a Ślōnzŏkami. Jŏ żech ji niy napisoł, Warszawa niy wyczytała i dalij jak jest, kŏżdy widzi. Ja… Przeważnie mōm kaca ôd szkryflaniŏ „ślōnskij publicystyki”, beblanio durś a ciōngle ô politykerach a Gōrnym Ślōnsku, tōż żech tyn jedyn rŏz przestoł pisać, coby mie gowa ôd tego niy bolała. Fto mŏ mało takich tekstōw, moge sie sprawić „Dziynnik Zachodni”.
3.
Stare figurki – nale wiycie, niy „stare, a bez to piykne”, ino ańfachowe, choby zmaraszōne…
Ô betlyjkach w Panewnikach, kerymi Katowice sie aszōm, a skuli kerych po prŏwdzie należałoby wrazić szpyndlik, niy ôpedziołżech, bo niy miołech zatela czasu. A jak żech go znŏd, to już mi sie ôdechciało szterować francmōnōw. Tōż możno niy wiycie, iże istne betlyjki – a nŏjwiyncyj ta ruchomo – zaś take piykne to niy sōm.
2.
Jŏ jestech ze Zielōnego Ślōnska, ze Pszczyny, tōż dziwōm sie na robotnicze ôsiedla niy choby na cosik ôdy mie, ino na turystycznŏ atrakcyjŏ dźwigniyntŏ do rangi ślōnskigo mitu.
A prawie z tego to bydzie kejś fajny tekst, bydziecie widzieć! Ino wiyncyj pojeżdżã, pocykōm bildy a poczytōm co ze gyszichty. Musicie sie trochã doczkać, tak ze rok abo dwa…
1.
Co nŏm cudze gwŏłty wziyny,
szablōm ôdbierymy.
Nŏjdugszy tekst po ślōnsku, co żech w życiu naszkryfloł. Żŏl, iże nadŏwo sie na wyciep. Miała to być leko, pōłno wicōw ôzprŏwka ô tym, jak wyglōndŏ polski hymn, kej sie rozchodzi ô nŏs, Ślōnzŏkōw. Psinco! Chciołech wice, a napisołech sroge wajaniy, co swōj plac znŏdłoby nŏjdrabcij we „Ślōnskim Cejtōngu”, kaj durś przezywajōm na goroli a pōltōni. Tōż żech tekstu żŏdnymu niy pokŏzoł, coby niy robić sie gańby.
Tela żech znŏd naszkryflane kajś na szkartkach abo wklupane do wordpessa. Wiela bōło postōw, kere żech skōńczył po 2-3 zdaniach, niy poradzã ani porachować. Take jest moji kludzyni bloga: radszyj mōm knefel „Zapisz szkic” jak „Opublikuj”.
Blog ôd Rafała Szymy 