Beboki. Co to je za źwiynk? (śpiywka)

Tyjater Trip stworził spektakl „Beboki”. A do tego spektaklu – śpiywka „Co to je za źwiynk?”. I ta śpiywka prawie dorobiyła sie teledysku!

Pōm, pōm-pōm, pōm-pōm, pōm-pōm, pōm-pōm
Co to je za źwiynk? Co to je za rytm?
Pōm, pōm-pōm, pōm-pōm, pōm-pōm, pōm-pōm
Co to za klupanie, skōnd te pōm-pōmpanie?
Hanie serce śpiywo, z piersi sie wyrywo.
Pōm, pōm-pōm, pōm-pōm, pōm-pōm, pōm-pōm
Co to je za źwiynk? Co to je za rytm?

Po jakimu ô tym pisza? Trochach pōmogoł z tekstowōm materyjōm. Downo, downo tymu, jak jeszcze niy było ani melodyje, powstała ta piyrszo wersyjo (abo jedyn-a-pōł? niy dokopołech sie do wszyskich zapiskōw):

Po cichu (szeptym)?
Pum-pōm, pum-pōm, pum-pōm, pum-pōm
Pum-pōm, pum-pōm, pum-pōm, pum-pōm

Refryn:
Co to je za źwiynk, co za rytm, powiydz mi, co to te klupani(e)?
Jo już chyba wiym, abo niy, kaj to je, skōnd te pum-pōm-pani(e)?
Doczkej, słysza jego zdrzōdło
Chyba stōnd to pum-po rōwno
Abo jednak niy! Skōnd to je? Pōdź teroz, poszukōmy za nim

(te „klupani(e)” śpiywać po swojimu: klupanie, klupani, klupaniy – jak tam sie u Wos ta końcōwka wymowio)

1.
Patrzała żeś w dōma? (pum-pōm, pum-pōm)
Szranczek, bifyj, rōma (szu-kōm, szu-kōm)
Gōra i piwnica,
Lauba, kalynica
To niy sam!

2.
Za tym rōmplowaniym (pum-pōm, pum-pōm)
Na plac my pognali (słu-chōm, słu-chōm)
Hasiok i klopsztanga,
Auto ujka Marka
To niy sam!

3.
Abo to pod ziymiōm, (pum-pōm, pum-pōm)
Kaj sie Skarbek kryjōm? (kaj to? kaj to?)
Rōmplujōm beboki?
Heksa piere zoki?
Tyż niy sam!

Po tym, jak Hanka mo skokać, leci finałowo zwrotka i zmiyniōny, finałowy refryn:

4.
Bez to żech skokała (pum-pōm, pum-pōm)
Teroz zmiarkowałach (mōm-mōm! mōm-mōm!)
To serce tak śpiywo
Z piersi sie wyrywo
Hej-że-ha!

Co to je za źwiynk, co za rytm, powiydz mi, co to te klupani(e)?
Jo już chyba wiym, dyć to je, sam to je, stōnd te pum-pōm-pani(e)?
Doczkej, słysza jego zdrzōdło
Serca nōm pum-pajōm rōwno
Rynka swoja weź, dej na pierś! Poczuj tyn serca rytm, co durś niy ustanie

Tōż wystowcie se, jako mōm teroz uciecha zaglōndać, jako drōga przeszła ta śpiywka, zanim wylōndowała przed kamerami!

Let it go – pō naszymu

Dzisiŏ cosik niy dō mie, ino dō mojij dziołszki. „Let it go” – śpiywka ze „Frozen”.

Miołech mŏc szpasu przi przekłŏdaniu. Znŏcie polski tekst, pra? Trza pedzieć, co przekłŏdŏcz za fest niy trzimoł sie ôrginału… co je ciekawe, bo bezma machery ôd Disneya fest dŏwajōm pozōr, coby przekłŏdy dicht sztimowały.

Tōż pedziołech sie – ô niy, jŏ to byda ale blisko angelskigo tekstu. I napoczłech szukać za tym, jako to rychtowali inksi.

Let it go, let it go
Can’t hold it back anymore
Let it go, let it go
Turn away and slam the door
I don’t care what they’re going to say
Let the storm rage on
The cold never bothered me anyway

Ich lass los, lass jetzt los
Die Kraft sie ist grenzenlos
Ich lass los, lass jetzt los
Und ich schlag die Türen zu
Es ist Zeit, nun bin ich bereit
Und ein Sturm zieht auf
Die Kälte sie ist nun ein teil von mir

Najednou, najednou
chci skončit s tou hloupou hrou!
Najednou, najednou
dveřmi prásknu za sebou!
Já jsem svá,
to chci dokázat všem,
v bouři rozkvétám
a mráz v duši vítězí nad sluncem.

Ô ja! Pokŏzało sie, co kŏżdy mōg sie to przekłŏdać, jak inŏ mu sie uwidzi. Kajnikaj dostalimy niy przekłŏdy ino… poczta poetyckŏ Macieja Szczawińskiego!

Tōż po leku, po leku. Żŏdyn niy śmiy mi pedzieć, co żech sie niy trzimoł zdrzōdła. Katać bych sie go mioł – sōm jedyn na świecie – trzimać?!

***

Frozen – Puszczōm fraj (Let It Go)

We takŏ noc śniyg na gōrze blysko,
Niy uwidzisz śladu szłap.
Krōlestwo samotności,
A jŏ je za krōlowa.

A wiater rycy choby chamera we mie,
Strzimać tego rajn niy poradziłach.

Nic niy dej znać,
Niy pokŏż im,
bydź ta dobrŏ,
co dycki jōm mŏsz być.
Chrōń sie, niy czuj,
niych niy wiedzōm…
Tōż już wiedzōm!

Puszczōm fraj, puszczōm fraj,
Siylniejszŏ je ta siyła.
Puszczōm fraj, puszczōm fraj,
Dźwiyrze za mnōm zatrzasłach.
Jedno je, co ôni pedzōm.
Niych gzuje burza,
Zimy przeca nigdych sie niy boła.

Z daleka kŏżdy problym malućki mi sie zdŏ,
A strach, co kejś mie trzimoł, ôdciepłach terŏz fōrt.
Terŏzki sie pokŏże to,
co swojōm siyłōm popochōm.
Na życie czas, co chca je żyć
Zwolnŏ!

Puszczōm fraj, puszczōm fraj,
Niybo a wiater – to jŏ.
Puszczōm fraj, puszczōm fraj,
Nigdy niy zaślimtōm.
Jeżech stōnd, sam ôstana.
Niych gzuje burza!

Ta zimnŏ siyła ôdy mie naôbkoło,
Zwyrtŏ sie, pyrskŏ, furgŏ, ôd ziymie na niybo.
I ôrŏz nŏgły blysk – prawie zmiarkowałach:
Przeszłoś sie niy wrōci. Nazŏd już niy pōda!

Puszczōm fraj, puszczōm fraj,
Stŏwōm choby rozwidniŏk.
Puszczōm fraj, puszczōm fraj,
Ta frelka to niy ma jŏ!

Stoja sam we świetle dnia.
Niych gzuje burza,
Zimy przeca nigdych sie niy boła.

***

Nancie! Je to zrychtowane. Idzie to śpiywać. Terŏzki ino moga sie marzić, co ftoś to poczytŏ i dŏ do zaśpiywaniŏ dziołsze z dobrym głosym. Bez tego niy ma żŏdnych szans, co moja cera poprzaje wersyji pō naszymu, jak mŏ „Mam tę moc” ôd Katarzyny Łaski.

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Talking Heads – Niybo

Dzisiŏ ku rŏbocie. Skuli rŏboty, a niy skuli 1. mŏja.

Talking Heads – Niybo (Heaven)

Wszyscy prōbujōm do baru wlyź.
Miano ôd niygo… Mianuje sie Niybo.
Kapela w Niybie grŏ moja nŏjrŏdszo śpiywka.
Grŏ jeszcze rŏz, grajōm jōm durś

Niybo, niybo to je plac,
plac w kerym nigdy nic sie niy przitrefiŏ.
Niybo, niybo to je plac,
plac w kerym nigdy nic sie niy przitrefiŏ.

Mōmy sam fajer, wszyscy sam sōm.
Wszyscy pōdōm weg, akuratnie na rŏz.
Ciynżko spokopić, co gynau nic,
Take bydzie fajne, dŏwŏ taki szpas.

Niybo, niybo to je plac,
plac w kerym nigdy nic sie niy przitrefiŏ.
Niybo, niybo to je plac,
plac w kerym nigdy nic sie niy przitrefiŏ.

Jak tyn kusik sie skōńczy, zaś napocznie sie,
Nic niy bydzie inksze, bydzie durś jednake.
Ciynżko spokopić, co gynau nic,
Take bydzie fajne, dŏwŏ taki szpas.

Niybo, niybo to je plac,
plac w kerym nigdy nic sie niy przitrefiŏ.
Niybo, niybo to je plac,
plac w kerym nigdy nic sie niy przitrefiŏ.

Gloria Gaynor – Jŏ strzimia to

Dobrŏ śpiywka na ciynżki czas. Naprŏwdy, naprŏwdy padōm wōm: ino miyłowanie!

Gloria Gaynor – Jŏ strzimia to (I will survive)

Piyrw wylynkałach sie, aże sztopło mie
Myślałach co blank niy poradza żyć bez ciebie
Tela medykowałach ô tym
Jakżeś wtynczŏs skrziwdził mie
Chytałach siła
I jak terŏzki mōm strzimać

Zaś żeś je sam
Pierōn wiy skōnd
Wlazłach do dōm i widza cie ze cliwōm machōm na gymbie

Miałach ci zebrać dō mie klucz
abo pōmiynić zōmki sie
Jakbych wiedziała co kejś przidziesz tukej zaś szterować mie

Bier sie stōnd! Idź se już fōrt!
Weź sie ôbrōć
Niyrada sam widza cie
Ty żeś naschwol uraził mie jak żeś mie rŏz już ôpuszczoł

Miałach sie rozpraś?
Miałach se lygnōnć i umrzić?

O-o-niy! Jŏ strzimia to
Podwiela wiym jak mōm przŏć
Tak dugo byda żyć!
Życie sam do życiŏ mōm
Cołke przŏnie kōmu dōm
I strzimia to
Jŏ strzimia to! Hej, hej

Trza mi bōło cołkich siył, coby strzimać to,
Zbiyrałach potrzaskane kōnski serca mojigo
Przepyndziłach tela nocy
cołkŏ we żolu do siebie. Fest ślimtałach
Terŏz ale zaś siła mōm
Tōż widzisz mie – cołkŏ nowŏ
Jŏ już niy ma ta borŏka co ciyngiym przoła ci

A ty ôrŏz sam prziłazisz
Spozdŏwŏsz sie że byda fraj
Jŏ szporuja swoje przōnie do tego fto miyłuje mie!

Bier sie stōnd…

Manowar – Sztalowe serce

Jakby tak tyn kōnsek puszczać we kŏżdyj ślōnskij chaupie. Ale tak na fol, coby kŏżdy usyszoł. Do porzōndku zaśpiywane, nŏjlepij bez sōmego Erica Adamsa.

Pierōnie, kurz a wiater! Zarŏzki by my sam mieli czwŏrte powstanie.

Manowar
Sztalowe serce (Heart of Steel)

Rozpol ôgiyń
Co pokludzi mie
Do dōm bez tysiōnc mil

Gzuja na kōmecie
Ôbstōny je mōj ślad
Cichoś – srogi ciynżŏr

Za światym kludza bōj
Biera, co idzie wziōnś
Chociŏż ciyngiym idzie źle

Zrodzōny wiatrōm naskwol
Z mianym, co zetrwŏ
Kaj bych niy zaszeł, durś jezech sōm

Stōń a walcz!
Podle serca żyj
Dycki jeszcze rŏz
Umrzić niy lynkej sie

Stoń a walcz!
Powiydz, co mŏsz rajn
Mŏsz sztalowe serce!

Ciś durś do przodku
Niy ôglōndej sie
Ino jedna szansa mŏsz.

Tych kerych śmiŏnie sychać
Jeszcze przidōm dran
Stojōm, choby łōński śniyg

Ôboczōm stŏwać nŏs
Ze ôgniym we ślypiach
Skłoniōm gowy
Stracōm siyła

Wtynczŏs my w śmiych,
A ôni – na zol!
Sztalowe serce:
Niy złōmiōm go, niy sztopnōm go

Stōń a walcz!
Podle serca żyj
Dycki jeszcze rŏz
Umrzić niy lynkej sie

Stōń a walcz!
Powiydz, co mŏsz rajn
Mŏsz sztalowe serce!
Mŏsz sztalowe serce!

 

Jŏ żech je cwerg

Mōm do wŏs lyk na ściśniynte pōłżitki. Załōnczcie sie youtube. Puszczōne? Jadymy!

Hej kamraty grubiŏrze,
Husiej, husiej wrŏz.
Biercie, chyćcie krōmpŏcze,
Śpiywej, śpiywej wrŏz.

Dalij, dalij, durś na zgłōmb,
Fto wiy co znojdymy fōrt?
Dyjamynty, złoto, szac,
Schrōnione we gōrze kajś.

Z dołu my sōm, kamiyniym futrowani,
W chałpach pod ziymiōm po cimŏku chowani.
Skōra sztalowo, ziylŏzny bas.
Skiż fedrunku sōm my fraj,
Tōż pōdź, bracie, zaśpiywej!

Chōr
Jo żech je cwerg, beztōż durś fedruja.
Fedru- fedruja, fedru- fedruja.
Jo żech je cwerg, beztōż durś fedruja.
Fedru- fedruja, fedruja durś.

Klara niy poświyci sam,
Tukej na dole.
Niy znōm co miesiōnczka szajn,
Katać by tam furgoł cwerg.
Polyj piwo, polyj miōd,
I przepōmnij co to głōd!
Ciś zajś do dōm, lygnij sie,
W naszyj gōrskij chaupie.

Narodzilimy sie z mamulki bergōwy,
Kolybka z ziymie, gōra bydzie za truły.
Pōdź sie ino z nami prać, ze śmiertkōm to tref.
I żŏdyn cwerg niy lynkŏ sie,
kaj jeszcze zafedruje!

Jakech ino piyrszy rŏz to usłyszoł, chciołech to mieć pō naszymu. Tako śpiywka za hymn! Przeca kŏżdy cwerg to je mało wiela Ślōnzŏk, pra? Abo na ôpy?

Ale na rychtik – nagrywōmy to? Jakby prawie sie znŏd fto do chōru, to jŏ rŏd przistōmpia!

Sólstafir – Brzyg (Fjara)

Zajś żech sie doł do przekłŏdaniŏ śpiywki, kerŏ mie chyciła i durś trzimie. Terŏzki bōł śniōm ekstra szpas, bo ôrginał je po islandzku. Beztōż nojwiyncyj żech kukoł na tekst po ynglicku, a ku tymu na google translatōr (atōli ôn, jak prawie nie fuloł – Pochowany bezpośrednie trafienia w ziemi, takich jak firmy tajemnic – to prōbowoł mie sprzezywać).

Trocha żech zajś przi tymu nacyganił. Nŏjwiyncyj rozchodziło mi sie ô to, coby szło to śpiywać. Ku tymu ynglicki tekst kajnikaj wyglōndŏ na beblanie – trza go bōło aby trocha poskłŏdać do kupy. Ciekawe, jak to tak po prŏwdzie śnim je – możno to je taki nordycki Orła cień?

OK, puszczōmy śpiywka i jadymy:

Brzyg

Dalij już nikaj niy zōńda,
Już nigdy taki niy byda.
Ôszydnŏ cesta wołŏ mie,
Ôd życiŏ żech dziś uciyk zajś.

Jak wygrōm, aby tyn jedyn rŏz,
to durś bydzie ôstatek.
Nic, wierza, niy pōdzie dobrze,
Dō mie to je ôstatek.

Dziyń i noc serce bez pokoju,
Prōzny uśmiych, połōmanŏ wola.
Dalij ciś, serce plōmpie płaczki
Dziyń i noc jŏ ida sōm.

Kostyry gnijōm we ziymi:
tajymnice ôd ciebie.
Dugo żeś je trzimała schrōniōne,
nale cichoś je lekszŏ jak krew.

Kōnski słōw: śplitry z twoij gymby,
Ôd bolōnczkōw głymbiyj tnōm.
Niy wrōcisz złōmanej ôbiecki,
Cygaństwo to ślangi bajs.

A że na Islandyji majōm pŏra fajnych szkryfōw, wlepia jeszcze, jak to stoi po ichniymu:

Fjara

Þetta er það lengsta sem ég fer.
Aldrei aftur samur maður er.
Ljöta leiðin heillar nú á ný,
daginn sem ég lífið aftur flý.

Ef ég vinn í þetta eina sinn,
er það samt dauði minn.
Trú min er að allt fari ej vel.
Þessu er lokið hja mér.

Dag sem nótt hjartað var órótt.
Þrotið þol lamað bros.
Áfram ríð, hjartað pumpar tárum.
Dag sem nótt ég geng nú einn.

Grafin bein grotna í jörðunni,
eins og leyndarmálin þín
sem þú hélst forðum burt frá mér.
En blóðið þyngr´en þögnin er.

Svikin orð, grót í kjafti þér,
rista dýpra en nokkur sár.
Brotin bönd aldrei verða söm.
Lygar eins og nöðrubit.

Tako śpiywka

Tako śpiywka. Pizła mie w dekel, jakech wieczerzoł i durś mi grŏ. Muzyki niy nagrōm, melodia zarŏz uciecze, tōż ino spisza słōwka, podwiela jeszcze pamiyntōm.

Napoczynŏ sie to pōmału:

Piyrszy chop ôd babcie,
Tymu ale przoła,
Ôn bōł dwajścia dwa lata stary,
Ôna ôśminŏście.

Pisoł do nij brify,
Take ô miłowaniu,
Piykne brify, a śnimi ôbrŏzki,
Arc de triomphe, Tour Eiffel.

Eli to je prŏwda,
co hajtli sie i broł sie [weg!],
tak co żyli sie razym do kupy
mynij jak trzi tydnie?

A tyn brif na ôstatku,
Niy mioł żŏdnych ôbrŏzkōw,
To Czerwōny Krziż dowoł znać,
We piyńdziesiōntym piyrszym!

I tukej już kapela rōmpluje fest. Haja na binie, bymbny, gitary, decybele.

Latowy lankor

Lato już je dŏwno weg, a jo durś czytōm te ślōnske gupoty.

Pocałuj fest jak bydziesz szoł.
Latowy lankor.
Chciałach ino dać ci znać,
Co żeś je nojlepszy szac.

Czuja latowy, latowy lankor,
La-la-latowy, latowy lankor,
Zaś mōm tyn latowy, latowy lankor,
Oo, Ooo, Oo.

Tekst: Lana Del Rey, Summertime sadness – Latowy Lankor

Bild: Rafał Bula, Unicestwieni przez wojnę i kłamstwo 1939-1955. Ofiary wojny w gminie i parafii Chełm Śląski.

Krew ziemi czarnej

Przismyczyłech z kōncertu Thaw, Hell United i Furii we Katowicach płytã „Silesian Black Attack – Krew Ziemi Czarnej”.  To kōmpilacyjŏ ze ślōnskimi kapelami (nojwiyncyj black-) metalowymi. Grajōm sam Furia i Morowe, Iperyt, Diabolicon, Mastiphal, Besatt, Voidhanger i Massemord.

Dŏwom sie zawdy pozōr, jak widzã roztomajte harapucie z naszkryflanym słōwkiym „ślōnski”. Mŏm strach, coby niy bōło tak, iże poradzã kupić kŏżde gōwno, jak ino bydzie zawinyte w żōłto-modry papiōrek. Nale tukej żech cylnył. Co jŏ bydã ôsprawioł – rŏdech tym kōnskōm!

Rŏdech tyż festelnie designowi cŏłkij płyty. Czŏrny adler na czerwōnym tle je super – na zicher sie sprawiã tako treska, jak ino pōdzie jōm kupić. Bildy postrzodku tyż trzimiōm sie tyj stylistyki. Zaglōndōm na te szkartki i widzã: Ślōnsk – ćmok – metal. Dobrŏ rŏbota (skrziwiynie zawodowe – gŏdać ô ksiōnżce ôd płyty – ale co jŏ mogã za to?).

Fto by chcioł kuknyć na naszo bina ciynżkigo graniŏ, do tego „Krew ziemi czarnej” bydzie choby ańfart. Do mie to rozgrzeszyni mojigo czŏrnygo, kōnsumynckigo sumiyniŏ. Blacka suchōm ino rŏz za kedy, beztōż za tych pŏrã złotkōw niy ma mi już gańba, iże puszczōm sie kōnski, za kere żech nic żŏdnymu niy zapłaciōł.

Tōż jakby mie fto pytoł – Werci sie to aby? – odpowiym – Toć!