Marcin Musiał zrychtowoł tref – Kiedy umrze ślonsko godka? Odpowiadają emocje. I fest nachytoł w kōmyntŏrzach po wydarzyniu.
Nazdali mu za to, za co mu sie noleżało:
– za swoja katastrofalno, szpotlawo gŏdka, kero niy nadŏwała sie do kludzyniŏ trefu i narobiyła ôstudy cołkimu projektowi;
– za ôbiecowanie debaty – dostalimy przeca wieczōr z twōrczościōm ôd roztomajtych autorōw i aktywistōw;
– za polsko gŏdka, do kerej – jak do gŏdki dowajōm sie Ślōnzŏki – prawie na takim trefie niy ma placu;
– za miano ôd trefu – mało wiela ino bez te miano dołbych sie ś nim pokōj.
Przezywali na niego tyż za gupoty, bez przikłŏd za to, co impreza była partyjnŏ. Tego prawie niy bōło tak znać (a dŏwōm na to fest pozōr, ôsobliwie po trefach, na kerych rŏd pokŏzywoł sie z agitacyjōm Marek Plura).
Chyba mało fto chcioł zmiarkować, co Musiał poradziōł rozkulać blank srogie wydarzynie: pokŏzane w mediach, z ciekawymi ôsobami na binie i cołkōm mockōm nŏrodu. Za to, i za polityczno inicjatywa, trza go pochwŏlić.
Dociepna swoje trzi-po-trzi – niy ô formie, ino ô meritum. Usyszołech ôd Musiała, co ślōnskŏ gŏdka to je takŏ ekstra mŏwa, mŏwa ôd serca, ôd kerej aże lepij sie robi w duszy. Kerŏ ôdmykŏ spōmniynia i w kerej ani słōwko „pierōnie” niy mŏ sorōńskigo klangu, ino je choby zawołanie ôd coacha. Bezma skuli tego je choby szac i werci sie jōm retować.
Niy idzie tymu przichwolić! Nasza gŏdka to je nojsōmprzōd nōrmalne nŏrzyńdzie do kōmunikacyji. Uniwersalne, abo mało wiela uniwersalne, co prawie terŏzki piere sie tam, kaj go niy bōło: do durku, massmediōw, ryklamy, nauki, literatury, itp. A nŏjważniejsze: je miyndzy ludziami na beztydziyń, a niy ino na jaki fajer.
Hermetyczny plac do ślōnskij gŏdki – „mŏwy ôd serca”, to je gynau tyn fal, kej gŏdka sie zawiyrŏ, swijŏ, traci. Prawie wtynczŏs napoczynŏ robić za postwernakularnŏ (jak żech dobrze spokopiōł te słowo), richtich mŏ trzi sztwierci do śmierci.
Trza sie starać ô ta frechowno, wrazidlato gŏdka, kero prōbuje pochytać cołki świat i kero funguje, durś je żywo, mŏ swojich naturalnych używŏczy. Niy ô ta, co je ino spōmniyniym (ciepłym, miyłym, cniwym, ale ino spōmniyniym) ô umartych światach, czasach a ludziach.
Blog ôd Rafała Szymy 